پرچم روم | جمهوری و امپراتوری

نشان روم (پیش از مسیحیت)

توضیحات:

روم، گران ترین ابرقدرت بی چون و چرای دنیای باستان و تاریخ جهان، دولت تکرار نشدنی که آغازی محقر داشت. لاتین ها (قوم اصلی بنیانگذار روم )همه چیز را از شهر روم و چند روستای اطراف آن در منطقه ای به نام لاتیوم شروع کردند.

در ابتدا روم یک دولت شهر کوچک بود که توسط پادشاهان اداره میشد (از قرن 8 پیش از میلاد تا قرن 6). تقریبا همزمان با حکومت کمبوجیه پسر کوروش بزرگ شاهنشاه ایران، رومیان پادشاه خود را برانداختند و یک جکهوری تاسیس کردند اما هنوز دولت شهری کوچک و ناچیز درمیان قبایل و دولت شهر های بی شمار ایتالیا به شمار می آمدند.

شبه جزیره ایتالیا در این هم از لحاظ نژادی و هم سیاسی به مناطق متعددی تقسیم میشد: در جنوب یونانی ها کوچ نشین های متعددی از جمله "تارنتوم" و "سیراکیوز" را تاسیس کرده بودند که مثل همیشه به سبک یونانی دولت شهری و جمهوری اداره میشدند (یعنی هر شهر شورای حاکم داشت و با حکومت بر روستاها و شهر های کوچک اطراف دولتی مستقل را تشکیل میداد.)

در جنوب روم و در شمال این یونانی ها، 4 قبیله بزرگ قوم "سمنایت" در شهر های خود زندگی میکردند و دشمنان سرسختی برای روم به حساب میآمدند. سمنایت ها از مردمان "ایتالیک" بودند و مانند رومیان بومیان این سرزمین به حساب میآمدند.

در شمال رومیان یکی قوم "اتروسک" قرار داشت که امروزه مبدا آنها را به آناتولی پیوند میزنند. اتروسک ها چندان تمایلی به جنگ نداشتند و بیشتر مشغول تجارت و کشاورزی بودند.

در شمال شرق روم و قبایل قوم "آمبرین" قرار داشتند که مانند سمنایت ها به صورت قبیله ای در شهرهای خود زندگی میکردند اما به مانند آنها سازمان یافته نبودند.

در نهایت در شمال شبه جزیره ایتالیا در کوهپایه های آلپ و در دشت لمباردی کنونی، قبایل متعدد و وحشی قوم "گال" ساکن بودند که تمدن اقوام ایتالیک را نداشتند و جنگجویان مخوفی به حساب میآمدند. اینها در اوایل قرن 4 پیش از میلاد به جنوب شبه جزیره سرازیر شدند و حتی شهر روم را تخریب و غارت کردند.

روم پس از 2 مرحله جنگ با سمنایت ها و فتح زمین های آنها، قلمروش را به سمت جنوب ایتالیا گسترش داد. تقریبا پس از همین دوران قدرت گرفتن روم شروع شد. یکی از علل اصلی شروع موفقیت های مداوم آنها رها کردن تاکتیک نظامی فالانژ مقدونی (که از مقدونیان و یونانی ها پس از فتح شاهنشاهی هخامنشی اقتباس شده بود) به عنوان برترین شیوه جنگ بود.

رومیان سیستم خاص خود به نام "مانیپول" را جایگزین فالانژ کردند. این تغییر در 315 قبل از میلاد و در حین جنگ دوم سمنایت ایجاد شد چراکه فالانژ های مقدونی در میادین نبرد ناهموار سرزمین سمنایت ها نظمشان به هم میریخت و به راحتی شکسته میشدند و مناسب جغرافیای ناهموار ایتالیای مرکزی نبودند .

سیستم مانیپول هر لژیون را به 3 صف به ترتیب سنی و تجربه رزمی تقسیم میکرد و آرایشی انعطاف پذیر به یگان ها میداد.

صف اول را سربازانی به نام "هاستاتی" در دوران گل جوانی (تا 25 سال) با کمترین زره تکشل میدادند. صف دوم را یگانی به نام "پرینیکپس"با زره نسبتا سنگین تر مثل زره زنجیری تشکیل میدادند و در محدوده سنی 25 تا 35 سال قرار داشتند. صف سوم و عقبی را بهترین ها و کارکشته ترین های سپاه تشکیل میدادند که ملبس به بهترین زره موجود بودند. اینها را "ترییاری" میخواندند.

قابل توجه است که خود سربازان موظف به خرید سلاح و زره بودند و هیچ پول یا سلاحی از طرف دولت یا فرمانده به آنها تعلق نمیگرفت. (برای همین است که یگان هاستاتی ها متشکل از جوان تر ها به علت سن پایین و پول کمتر، کمترین تجهزات را داشت) اما غنایم حاصل از اردوکشی در میان سربازان تقسیم میشد که این موفق ضویت در لژیون ها بود.

البته برای رومیان این دوره یعنی حدودا تا 100 پیش از میلاد، شرکت کردن در جنگ برای روم افتخاری بی نظیر به حساب میآمد و مردانی که از جنگ فرار میکردند مورد نکوهش شدید جامعه قرار میگرفتند.

بدین ترتیب روم با ابداع سیستم مانیپول میتوانست از نیروی انسانی خود به نحو احسن استفاده ببرد و دشمنان را با این آرایش جدید و متفاوت از فالانژ و هاپلایت غافلگیر کند.

با این سیستم رومی ها در جنگ سوم سمنایت (298 تا 290) موفق شدند به تنهایی اتحادیه تمام همسایه های خود را یعنی آمبرین ها، سمنایت ها و اتروسک ها و حتی گال ها را در هم بکوبند. پیروزی در این جنگ روم را به قدرت اصلی ایتالیا تبدیل کرد و روم را به جایگاه قدرت محلی مدیترانه غربی در کنار دولت شهر کارتاژ رساند.

پس از این پیروزی رومی ها رو به سوی جنوی ایتالیا (پاشنه و نوک پای شبه جزیره) نهادند و سعی کردند شهر های یونانی را مطیع خود کنند. در این حین دولت شهر تارنتوم از سایر یونانیان و از "پیرس" پادشاه اپیروس یک جنگجو و استراتژیست نظامی زبده دعوت کردند تا به دفاع از آنها بیاید. پیرس نیز با سپاهی 20 هزار نفری و همراه با فیل های جنگی  آمد اما پس از کسب چند پیروزی پرتلفات مقابل روم آنها را به حال خود گذاشت و رو به سوی جزیره سیسیل و کارتاژ نهاد.

معروف است  پس از پیروزی پر تلفات در نبرد آسکالوم در 297 قبل از میلاد، وقتی فرماندهانش برای تبریک پیروزی به نزدش آمدند پیرس گفت: <<یک پیروزی دیگر مثل این و کار ما تمام میشود.>>

ادامه دارد...

میراث روم از 

در ابتدا لژیون های رومی هر یک نشان خاص خود را داشتند که با خود در اردو حمل میکردند مثل گراز، عقاب، گرگ و روباه اما به مرور زمان همگی با عقاب (aquila) جایگزین شدند.

عقاب برای سربازان رومی به نمادی مقدس تبدیل شده بود به طوری که بی درنگ جان خود را برای حفظ کردن آن به خطر میانداختند