درفش کاویانی ویژه | بزرگ

درفش کاویانی (طرح ویژه) | بزرگ

توضیحات:

به دلیل ادعای ساسانیان مبنی بر ادامه راه و احیای شاهنشاهی هخامنشی از رنگ قرمز (برگرفته از درفش شهبازی) در درفش استفاده شده. به همین ترتیب شیر بالدار در میان درفش معروف به شیر اکباتان منسوب به خشایارشاه شاهنشاه هخامنشی جایگزین گل الهه آناهیتا شده است.

به دلیل نزدیکی حکومت ساسانی به موبدان زرتشتی (زردشتی) و حکومت نسبتا دینی آنها، از نماد فروهر در بالای درفش استفاده شده است.

در چهار طرف درفش به خط پارسیگ این کلمات نوشته شده اند

                      ایزد

راست دینی (بهدینی)         ایران

                   وفاداری

درفش کاویانی یا اختر کاویان یا درفش کی ای، منتسب به اسطوره کاوه آهنگر و قیام او علیه ضحاک میباشد.
برخی از استادان تاریخ حدس میزنند که این پرچم از زمان هخامنشی استفاده میشده اما به طور قطعی سکه های پیدا شده در زمان سلوکی استفاده حاکمان دستنشانده ایرانی از این درفش را تایید میکنند.
در دوره ساسانی درفش کاویانی به طور مداوم مورد استفاده قرار میگرفته و به نماینده دولت ساسانی و برجسته ترین نشان ایران تبدیل شده بوده. به همین دلیل برخی این نشان را اولین پرچم ایران در نظر میگیرند.

در مرکز درفش گل لاله ای قرار دارد که نماد الهه آناهیتا میباشد. زمینه کلی با جواهرات بنفش رنگ تزیین میشده. چهار خط و دایره در چهار طرف، نماد ستارگان سلطنتی هستند ستارگانی که ایرانیان باستان باور داشتند هر کدام از یک بخش آسمان حفاظت میکنند و از قدرت زیادی برخوردار بودند چنانچه موقعیت آنها در آسمان بر وقایع جهان اثر داشته).

چهار طرف درفش با نوار هایی به رنگ های سرخ و بنفش (بنفش کمیاب ترین و گرانبها ترین رنگ درعهد باستان) تزیین شده میشده.

به دلیل استفاده از ستارگان سلطنتی، پرچم نماد خوش اقبالی بوده و وجود آن در میان سربازان ایرانی باعث افزایش روحیه میشده و همینطور از دست رفتنش بیانگر شکست و باعث ترس مردان ایرانی میشده (مانند آنچه در نبرد قادسیه رخ داد).
فردوسی شاعر بزرگ در اهمیت ستارگان سلطنتی برای ایرانیان مینویسد:« آن اختر است که نور ایران بدو اندر است.» همچنین به گفته کریستنسن ایران شناس، نابودی پرچم پس از نبرد قادسیه سقوط زودهنگام ایران را ندا میداد.
در اصل پرچم تماما جواهر کار شده بوده، چنانچه به گفته مورخ عرب بن اثیر در نبرد قادسیه پرچم به دست ذرار بن کتاب افتاد و سیصد هزار دینار جایزه دریافت کرد (گرچه به ادعای بن اثیر ارزشش نزدیک به دو میلیون دینار بوده). به نقل از تاریخ بلعمی نهایتاً درفش پس از برداشته شدن جواهراتش به دستور عمر خلیفه راشد سوزانده شد.

تا آمدن شیرو خورشید دز زمان صفوی، درفش کاویانی چنان به مفهوم و هویت یک دولت ایرانی پیوند خورده بود که به نقل از ابواسحاق بن ابراهیم تاریخ نگار معاصر یعقوب لیث صفاری، بنیانگذار یکی از اولین سلسله غیر عرب در ایران، جهت ادعای ادامه راه شاهان پیش از اسلام در ایران به خلیفه عباسی در شعری مینویسد: درفش کاویانی با من است که با آن بر ملت ها حکومت خواهم کرد.