پرچم پادشاهی پرتغال

پرچم پرتغال | قرون وسطی

توضیحات:

پیدایش اسپانیا و پرتغال، دو کشور شبه جزیره ایبری هردو به مهاجرت ویزیگوت ها (گوت های غربی) به این سرزمین برمیگردد.
در پی هجوم هون های چادر نشین در قرن 4 و 5 به اروپا بسیاری از اقوام ژرمن به داخل مرز های روم پناه آوردند، همزمان فساد شدید و ضعف اداری روم غربی اکثر این قوم ها از جمله ویزیگوت ها را به اروپای غربی کشاند.
آنها پس از قوم سوئبی وارد شبه جزیره ایبری شدند. در ابتدا در ازای مالیات و تامین سرباز برای روم غربی در این سرزمین ساکن شدند ولی با ضعیف تر شدن این امپراتوری ویزیگوت ها به شکل یک پادشاهی مستقل درآمدند.

در دوران کوتاه امپراتور غرب ماجوریان (Maiorianus) ، از سال 457 به نظر میرسید که روم غربی رو به احیا بود و تمام سرزمین گل و ایبری به زیر سلطه رومیان برگشتند ولی فساد شدید دربار روم دوباره کار دست آنها داد و در سال 461 ماجوریان هنگام ورود به ایتالیا مورد خیانت دست راست خود ریکیمر خائن قرار گرفت و به قتل رسید.

با مرگ ناجوانمردانه ماجوریان، روم غربی که حال دوباره فقط به ایتالیا محدود شده بود بخاطر فساد سیستماتیک بسیار شدید توانایی ایستادن در مقابل دشمنان بی شمارش را نداشت. از روم شرقی هم کمکی برنیامد چراکه خود دردسر های زیادی از جمله درگیری بی وقفه با ایران ساسانی را تجربه میکرد.

آخرین امید برای احیای روم غربی زمان امپراتور لئوی اول شرق رخ داد، زمانی که بزرگترین عملیات آبی خاکی عهد باستان، متشکل از 1113 کشتی و 50 هزار سرباز از روم شرقی برای حمله به کارتاژ (تونس کنونی) سرزمین اشغال شده توسط وحوش واندال فرستاده شدند ولی گرفتار حیله زمان خریدن از طریق مذاکره ژسریک شاه واندال ها شدند و در سال 468 با کشتی های آتشین واندال ها ناوگان روم شرقی همراه امید های روم غربی سوخت.

با سقوط کامل روم غربی ویزیگوت ها سایر اقوام مهاجر در ایبری یعنی سوئبی ها و آلان ها را شکست دادند و یک پادشاهی قدرتمند و متمرکز در پرتغال و اسپانیای کنونی تاسیس کردند. پس از مدتی آنها از مدتی ویزیگوتها نسخه مسیحیت بدعتی آریانی (ابداع آریوس کشیش مصری) را رها کرده و همچون سایر مهاجرین پیرو مسیحیت لاتین یا کاتولیک، مذهب روم غربی شدند.

در قرن 7 مسلمانان پی در پی سرزمین های روم شرقی در شمال آفریقا را فتح کرده و در اوایل قرن 8 به مراکش رسیدند. 
سپس در 711 میلادی به رهبری "طارق بن زیاد" سپاهی نیمه عرب نیمه بربر (berber - از بومیان شمال غرب آفریقا) برای و آزمایش قدرت ویزیگوت ها وارد شبه جزیره ایبری شد.

رودریک پادشاه ویزیگوت خود برای مقابله با آنها با سپاهی 40 هزار نفری در کرانه رود گوادالته به میدان نبرد آمد ولی پیش از شروع نبرد اشراف او در جناح چپ و راست خیانت کرده تمامی سواره نظام و حدودا نیمی از سپاه عقب کشیدند.
بدین ترتیب تمام باقیمانده پیاده نظام ویزیگوت همراه پادشاهشان توسط سواره نظام مسلمان محاصره شده و منهدم شدند.

ایراد دولت ویزیگوتها این بود که به شکل استثنایی برای آن دوران حکومت متمرکزی داشتند و اشراف و حاکمان محلی قدرت محدودی داشتند بدین ترتیب با مرگ پادشاهشان تمامی مملکت سقوط کرد و مسلمین به راحتی تا رشته کوه به راحتی تا رشته کوه پیرنه و و مرز فرانک ها رسیدند.

عده کمی از ویزیگوتها به پشت رشته کوه های مرتفع کانتابریا در شمال ایبری گریختند و از دادن مالیات خود داری.
اعراب در سه مرحله نیرو برای فتح آستوریاس فرستادند ولی از اشراف سابق ویزیگوت، شخصی به نام پلاژیوس با سپاه بسیار کوچک چند صد نفری در کوهستان کمین کرد و هر دفعه آنها را شکست داد.

با خبر شکست اعراب در تصرف آستوریاس مردم بیشتری از سراسر ایبری برای ملحق شدن به صفوف پلاژیوس به آستوریاس آمدند. و این این باعث شد قدرت پلازیوس بیشتر شود و او پادشاهی آستوریاس را به عنوان بازمانده میراث ویزیگوت تاسیس کرد.

چندی بعد در خاورمیانه در 750 بنی عباس علیه بنی امیه شوروش کرده آنها را شکست دادند و بنی امیه در 756 به ایبری یا آندلس گریختند. بدین ترتیب ارتباط آنها با باقی جهان اسلام کمتر شده و قدرت هجومیشان کاهش یافت.

پادشاهی آستوریاس در سال های متوالی حملات بنی اعراب از جنوب و وایکینگها از شمال را دفع کرد و آستوریاس ذره ذره به جنوب کانتابریا نفوذ کرده اعراب را پس زد.

نهایتا چنانچه رسم نامتعارف ویزیگوتها بود پادشاه آلفونسوی سوم پس از مرگ قلمرو خود را میان سه پسرش تقسیم کرده یکی را حاکم دوک نشین لئون، یکی را حاکم گالیسیا و پسر ارشد را حاکم آستوریاس ساخت.

پرتغال در ابتدا به عنوان کنت نشین بسیار کوچکی تابع گالیسیا و در نزدیکی خرابه های شهر باستانی پورتوس کاله (Portus Cale) تاسیس شد، مکانی که نام کشور کنونی برگرفته از آن است.
در قرن 10 با رخ دادن شورش های بیشتری در سرزمین پرتغال کنونی علیه اعراب، این کنت نشین قدرتمند تر شده و به آزادی عمل بیشتری از گالیسیا رسید .

نهایتاً آفونسوی اول کنت پرتغال در 1128 به یک جنگ داخلی پایان داد و پادشاهی پرتغال را تاسیس کرد که مورد تایید پاپ و سایر پادشاهان مسیحی قرار گرفت.
او در ادامه مرتبا علیه اعراب اردوکشی کرد و در 1147 با کمک صلیبیون نروژی که از دریا در راه سرزمین مقدس بودند لیسبون را از مراکشی ها گرفت.
تا سال 1249 اعراب از تمام پرتغال امروزی بیرون رانده شدند.

5 سپر آبی رنگ درون پرچم یادآور 5 پادشاه مراکشی هستند که توسط آفونسوی اول بنیانگذار پرتغال در جنگ کشته شدند.
5 دایره سفید در این سپر ها نماد 5 زخم عیسی مسیح هستند.
قلعه ها همیشه به طور مرسوم 7 عدد بوده اند که یادآور 7 قلعه ای هستند که آفونسوی اول از مراکشی ها گرفت.
ولی در این پرچم که از 1385 تا 1485 استفاده میشده احتمالأ به دلیل تمایل شخصی پادشاهان به ایجاد تمایز، از 9 قلعه استفاده میشده.